جوهر نامرئی یک حقه جاسوسی است که قرن ها را به خود اختصاص می دهد. جاسوس ها در جنگ انقلابی از مایعات اسیدی مانند آب لیمو استفاده کردند تا الگوهایی را در الیاف کاغذی ایجاد کنند که در معرض حرارت قرار می گیرند و گاهی حتی جوهر های پیچیده تر نیز با راه حل های مخصوص رمزگشایی.
در دنیای دیجیتال، شما یک قطره آب نیاورید، اما فرضیه پیام های مخفی که در دید ساده پنهان شده است، از بین نرفته است - این فقط تکامل یافته است. محققان دانشگاه کلمبیا روش شگرفی برای به دست آوردن همان اثر با اصلاح متن متناسب با فونت های اولیه مانند Times New Roman و Helvetica پیدا کرده اند تا آنها را با پیام های رمزگذاری شده که با چشم غیر مسلح آشنا هستند، تحریک کند. آنها آن را " Fontcode " می نامند .